Przerywany czas pracy. System przerywanego czasu pracy polega na stosowaniu z góry ustalonego rozkładu czasu pracy przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, która trwa nie dłużej niż 5 godzin. Przerwy tej nie wlicza się do czasu pracy, jednakże za czas ją obejmujący pracownikowi przysługuje prawo do Czas pracy - 2019. Kodeks pracy wskazuje, że maksymalny czas pracy wynosi 8 godzin dziennie w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy, co daje nam przeciętnie 40-godzinny tydzień pracy w maksymalnie 12-miesięcznym okresie rozliczeniowym. Każde święto, wypadające w dzień inny niż niedziela, obniża sumę wymiaru czasu pracy o 8 godzin. Sprawdź, czy pracownik ochrony pracujący w równoważnym systemie czasu pracy musi mieć wolne niedziele? Dowiedz się, co mówi Kodeks pracy. Praca w ochronie w niedzielę w równoważnym systemie czasu pracy - Oficyna FK Czym jest równoważny czas pracy? Równoważny system czasu pracy jest jednym z systemów dopuszczanych przez Kodeks pracy. Polega na tym, że w jednym z dni pracy dobowy wymiar czasu pracy może przekroczyć podstawowe 8 godzin bez konieczności naliczania nadgodzin, jednak pracownik musi odrobić te dodatkowe godziny, odejmując je od innego dnia pracy lub zwiększając liczbę dni wolnych. Pracodawca może ponadto polecać pielęgniarce pracę w różnym dobowym wymiarze czasu pracy (od 1 godziny do 12 godzin na dobę). Nie może jednak planować pracy przez więcej niż 12 godzin w danym dniu. Każda zaplanowana godzina pracy wykraczająca poza ten wymiar stanowić bowiem będzie pracę nadliczbową, którą pracodawca Kodeks pracy o przerwie. Jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin, pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy. Powyższy przepis mówi o popularnej przerwie śniadaniowej, która jest udzielana pełnoetatowemu pracownikowi na 15 minut dziennie. eZqIdO. Jesteśmy jednostką samorządu terytorialnego. Czy czas pracy w poniedziałki od do i od wtorku do czwartku od do jest prawidłowy? Czy należy zastosować równoważny system czasu pracy? Jakie normy dobowe i tygodniowe należy podać w dodatkowej informacji o warunkach zatrudnienia? Jak wygląda prawidłowe rozliczenie tak wykonywanej pracy (czy prawidłowe jest wpisywanie w ewidencji czasu pracy codziennie 8 godzin, czy powinno być poniedziałek - 8,5 godz., wtorek, środa czwartek - 8 godzin, piątek -7,5 godziny? Jeśli natomiast pierwszy dzień miesiąca wypada, np. w środę, to czy rozliczenie czasu pracy: środa, czwartek, piątek - 8 godzin, poniedziałek - 8,5 godziny, wtorek 7,5 godziny będzie prawidłowe? OdpowiedźCzas pracy pracowników samorządowych również musi być rozliczany w oparciu o kodeksową definicję doby pracowniczej. 1. Zgodnie z art. 129 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę. Doba zaś, w myśl art. 128 § 3 pkt 1 to 24 kolejne godziny poczynając od godziny, w której pracownik rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. Doba pracownicza jest zatem 24–godzinnym okresem liczonym od momentu rozpoczęcia przez pracownika pracy w danym dniu. Jej granicami są godzina rozpoczęcia pracy i odpowiadająca jej, po upływie 24 godzin, godzina w dniu następnym. Przykład: pracownik rozpoczyna pracę np. w poniedziałek o godzinie doba pracownicza rozpoczynająca się w tym dniu trwa od godziny w poniedziałek do godziny we wtorek (obejmuje 24 kolejne godziny). Jeśli zatem pracownik rozpocznie pracę o godzinie w poniedziałek i będzie pracował do godziny czyli 8 godzin, to we wtorek powinien rozpocząć pracę o godzinie Jeśli bowiem pracownik taki rozpocząłby pracę we wtorek o i pracował do to praca ta w części przypadającej miedzy godziną i przypadałaby jeszcze na dobę poniedziałkową, a co za tym idzie, w dobie poniedziałkowej pracownik świadczyłby pracę przez 8 godzin i 30 minut ( – w poniedziałek oraz – we wtorek), a więc miałby godziny nadliczbowej. W ewidencji czasu pracy należy zatem te pół godziny pracy wykazać w dobie poniedziałkowej. Z pytania nie wynika w jakich godzinach pracownik świadczy swoją pracę w piątek. Przykładowo jeżeli w poniedziałki i piątki pracownik świadczy pracę w godzinach a we wtorki, środy i czwartki w godzinach rozliczenie jego czasu pracy powinno być dokonane w następujący sposób: w poniedziałek – praca przez 8 godzin i 30 minut, we wtorek – praca przez 8 godzin, w środę – praca przez 8 godzin, w czwartek – praca przez 7,5 godziny, w piątek - praca przez 8 godzin. Raz rozpoczęta doba pracownicza ciągnie się bowiem do końca tygodnia. Doby nie mogą się na siebie nakładać, nie ma więc prawnej możliwości przyjęcia, że doba wtorkowa zaczyna się o godzinie pomimo, że doba poniedziałkowa w tym czasie jeszcze trwa. Jeżeli jednak, przy zaproponowanym wcześniej rozkładzie czasu pracy, pracownik rozpoczyna tydzień pracy od środy od godziny rozliczenie jego czasu pracy w tym oraz następnym tygodniu będzie wyglądać następująco: w środę – praca przez 8 godzin, w czwartek – praca przez 8 godzin, w piątek praca przez 8 godzin, sobota i niedziela wolne od pracy, poniedziałek praca przez 8 godzin i 30 minut, we wtorek praca przez 7 godzin i 30 minut. Zgodnie zatem z powyższym pracodawca nie ma prawnej możliwości ustalania harmonogramu czasu pracy pracownika w taki sposób, aby w danym dniu rozpoczynał on pracę o wcześniejszej godzinie niż w dniu poprzednim. Nie ma zaś prawnych przeciwwskazań, aby praca w kolejnym dniu rozpoczynała się później niż dnia poprzedniego. Przykładowo pracownik, który zgodnie z rozkładem czasu pracy rozpoczyna pracę w czwartek o godzinie może w piątek rozpocząć pracę o godzinie 2. Stosowanie równoważnego systemu czasu pracy nie usprawiedliwia naruszania przepisów o dobie pracowniczej. Pracodawca może stosując równoważny system czasu pracy, planować pracę pracowników w taki sposób, aby każdego dnia pracowali oni w innym dobowym wymiarze czasu pracy. System równoważnego czasu pracy, zgodnie z art. 135 § 1 przewiduje bowiem możliwość przedłużenia dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym, co do zasady, 1 miesiąca. Przedłużony dobowy wymiar czasu pracy jest natomiast równoważony krótszym dobowym wymiarem czasu pracy w niektórych dniach lub dniami wolnymi od pracy. Długość dnia pracy, jeżeli tylko zaczyna się on o jednakowej godzinie każdego z dni tygodnia, ewentualnie o godzinie późniejszej, nie narusza więc przepisów o dobie pracowniczej. Zatem takie zaplanowanie czasu pracy, w ramach którego praca wykonywania jest w poniedziałki od do we wtorki, środy i czwartki od godziny do a w piątki od godziny do nie powoduje naruszenia doby pracowniczej. Naruszenie takie powstaje bowiem, jak wyżej wskazano, przede wszystkim w sytuacji gdy pracownik rozpoczyna pracę o godzinie wcześniejszej niż dnia poprzedniego, a zatem przed upływem 24 godzin liczonych od godziny, w której rozpoczął pracę w dniu poprzednim. 3. Normy czasu pracy są niezmienne i zawsze wynoszą 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 w tygodniu. Zgodnie z art. 29 § 3 pracodawca informuje pracownika na piśmie, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę, o obowiązującej pracownika dobowej i tygodniowej normie czasu pracy. Zgodnie natomiast z art. 129 § 1 czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Wskazana powyżej dobowa oraz tygodniowa norma czasu pracy jest właściwa dla wszystkich pracowników niezależnie od systemu czasu pracy czy wymiaru etatu w jakim są zatrudnieni. Zgodnie z tym również pracownik zatrudniony w równoważnym systemie czasu pracy w informacji o warunkach zatrudnienia powinien mieć wpisaną 8-godzinną dobową normę czasu pracy oraz przeciętnie 40-godzinną tygodniową normę czasu pracy. Odróżnić bowiem należy normę czasu pracy od faktycznego wymiaru czasu pracy pracownika. Przykładowo wymiar czasu pracy pracownika zatrudnionego w równoważnym systemie czasu pracy może być przedłużkowy do 12 godzin na dobę. Jednak jego norma dobowa i tygodniowa jest taka sama, jak w przypadku pracownika zatrudnionego w podstawowym systemie czasu pracy, tj. wynosi 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w tygodniu. Inne od wskazanych wyżej norm czasu pracy mogą wprowadzać regulacje szczególne, np. ustawa o zakładach opieki zdrowotnej, czy regulacje dotyczące czasu pracy osób niepełnosprawnych. Pytanie Z uwagi na różne dni i godziny pracy nowego pracownika dyrektor instytucji ma zamiar wprowadzić równoważny system pracy. Pozostaje pytanie, co z pracą w niedzielę takiego pracownika. Większość niedziel byłaby dla niego wolna, czyli byłby to obowiązkowy dzień wolny od pracy, ale raz na jakiś czas w niedzielę konieczne będzie zaplanowanie mu pracy. Czy w takim przypadku można zaplanować w harmonogramie czasu pracy tego pracownika niektóre niedziele jako robocze, czy też należy je traktować jako pracę w godzinach nadliczbowych? Jak w tym przypadku traktować zasadę, że pracy w nadgodzinach nie można planować? Z pytania wynika, że nowy pracownik instytucji będzie wykonywał pracę w różnych dniach tygodnia i w różnych godzinach. Równoważny system czasu pracy wybrano więc dla niego prawidłowo. Nawet jeśli tylko w niektóre dni praca pracownika ma być dłuższa od 8 godzin, to dla jej poprawnego wprowadzenia konieczne jest objęcie go równoważnym systemem czasu pracy (art. 135 § 1 Ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, dalej: kp). Wyjaśnienie Dyrektor instytucji kultury może zobowiązać pracownika do pracy w niedzielę bez względu na liczbę niedziel, które ma on przepracować w okresie rozliczeniowym (art. 15110 pkt 9 lit. h kp w związku z art. 26e Ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej). Może to zrobić także bez względu na system czasu pracy, jakim objęty jest pracownik, który świadczy pracę w niedzielę. Pamiętać wówczas należy tylko o tym, aby udzielić pracownikowi innego dnia wolnego w ciągu 6 dni kalendarzowych poprzedzających lub następujących po pracującej niedzieli. Jedynie w przypadku, gdy nie jest możliwe wykorzystanie dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w niedzielę w tym terminie, pracownikowi przysługuje dzień wolny od pracy do końca okresu rozliczeniowego, a w razie niemożliwości udzielenia dnia wolnego od pracy w tym terminie — dodatek do wynagrodzenia w wysokości określonej w art. 1511 § 1 pkt 1 kp, za każdą godzinę pracy w niedzielę (art. 15111 § 1‒2 kp). Poza tym praca w niedziele traktowana jest dla pracownika jak w każdy inny dzień roboczy wynikający z rozkładu czasu pracy. Zwracam uwagę, że nie jest poprawne rozliczanie pracy w niedzielę w ramach pracy w godzinach nadliczbowych, jeśli praca ta była zaplanowana, czyli wynikała z rozkładu czasu pracy. Tylko przyczyny nagłe, nieprzewidziane wynikające z konieczności prowadzenia akcji ratowniczej lub szczególnych potrzeb pracodawcy usprawiedliwiają pracę w niedzielę w godzinach nadliczbowych (art. 151 § 1 kp). Podstawa prawna Ustawa z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. z 4 listopada 2014 r. poz. 1502; ost. zm. z 27 listopada 2014 r. poz. 1662) Ustawa z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn. z 16 kwietnia 2012 r. poz. 406; ost. zm. z 10 marca 2015 r. poz. 337) Więcej informacji na temat czasu pracy można znaleźć w naszej publikacji „Czas pracy w instytucjach kultury. Praktyczny przewodnik po przepisach”. - Pracownik regularnie pracuje dłużej w poniedziałki – po dziewięć lub dziesięć godzin. Zwykle w zamian udzielamy mu wolnego na przestrzeni tygodnia (wcześniej o nadpracowany czas wychodzi z pracy). Ze względu na powtarzalność tej sytuacji przyjmujemy po prostu, że osoba ta objęta jest równoważnym czasem pracy. Pracownik jednak wystąpił do nas o rekompensatę pracy w godzinach nadliczbowych, które jakoby z tej sytuacji wynikają. Czy ma rację? Wydłużenia jego pracy nigdy nie przekraczają 12 godzin dopuszczalnych dla równoważnego czasu pracy – pyta czytelnik. Pracownik ma rację. Nie można uznać, że osoba ta pracuje w systemie równoważnym, skoro taki system nie został wyraźnie wprowadzony przez pracodawcę. Mamy tu do czynienia z powtarzalnym występowaniem nadgodzin dobowych, których pracodawca nie rekompensuje w pełni czasem wolnym. Trzeba również pamiętać o tym, że regularność tej pracy nadliczbowej – mimo niedużego jej wymiaru – wyklucza uznanie, że spowodowana jest szczególnymi potrzebami pracodawcy. Nadliczbówki są płatne Pracą w godzinach nadliczbowych (art. 151 kodeksu pracy) jest praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy lub ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy wynikający z obowiązującego daną osobę systemu i rozkładu czasu pracy. Mamy zatem dwie przesłanki powstania tzw. nadgodzin dobowych, czyli: - przekroczenie dobowej normy czasu pracy (wynosi ona osiem godzin) lub - przekroczenie przedłużonego dobowego wymiaru czasu pracy w razie stosowania jednej z odmian systemu równoważnego. System równoważny może być stosowany wówczas, gdy jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją (art. 135 § 1 Uzasadnieniem dla korzystania z tej formy planowania zadań może być regularnie powtarzająca się konieczność dłuższej pracy w określone dni tygodnia. Wyraźny zapis System równoważny musi zostać przez pracodawcę wprowadzony w wyraźny sposób. Nie można przyjąć, że wystąpienie przesłanek umożliwiających jego stosowanie wystarcza dla uznania, że pracownik jest nim objęty. Systemy i rozkłady czasu pracy oraz przyjęte okresy rozliczeniowe czasu pracy ustala się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu – jeżeli pracodawca nie ma obowiązku wydać regulaminu. Równoważny czas pracy musiałby więc wyraźnie wynikać z podanej do wiadomości pracowników informacji (najczęściej w postaci zapisu regulaminu pracy lub obwieszczenia). Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Przy braku jakiejkolwiek informacji na temat stosowanych systemów czasu pracy przyjmuje się, że pracownik objęty jest podstawowym systemem czasu pracy. A w nim wykonywanie pracy dłużej niż osiem godzin w danej dobie zawsze prowadzi do powstania pracy w godzinach nadliczbowych. Godzina to za mało Jak wynika z pytania czytelnika, w każdy poniedziałek pracownik pracuje godzinę lub dwie w ramach pracy nadliczbowej. Czas ten podlega zarówno wliczeniu do limitów godzin nadliczbowych (rocznego, ale przede wszystkim średniotygodniowego w okresie rozliczeniowym), jak i szczególnej rekompensacie. Rozliczenie z zatrudnionym może nastąpić przez wypłatę wynagrodzenia wraz z 50-proc. dodatkiem za każdą przepracowaną godzinę nadliczbową albo udzielenie czasu wolnego. Jednak czasu wolnego w proporcji 1 godzina wolna : 1 godzina pracy nadliczbowej można udzielić tylko wtedy, gdy wystąpi o to z pisemnym wnioskiem pracownik. Jeśli tego rodzaju sposób rekompensaty narzuca pracodawca, to musi dać 1,5 godziny wolnej za każdą godzinę nadgodzin. Oddając czas wolny w wymiarze 1: 1 bez wniosku pracownika, szef nie rekompensuje w rzeczywistości całego nadpracowanego czasu. Udzielenie np. dwóch godzin wolnego za dwie godziny nadliczbowe „pozostawia” do oddania pracownikowi jeszcze jedną godzinę wolnego. Należy też zwrócić uwagę, że w sytuacji podanej przez czytelnika nie było podstaw do zlecenia pracownikowi pracy w godzinach nadliczbowych. Ta bowiem jest dopuszczalna tylko w razie: - konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii, - szczególnych potrzeb pracodawcy. Te szczególne potrzeby to nie zapotrzebowanie na dodatkową pracę, ale potrzeby wyjątkowe, które nie wynikają z samej organizacji pracy, stałych braków kadrowych itp. Skoro dłuższa praca wykonywana jest w każdy poniedziałek, to nie można uznać, że występują tutaj takie szczególne potrzeby. Porady Życie zawodowe Równoważny czas pracy – korzyści dla pracownika System czasu pracy wpływa na normy: dobową i tygodniową. W podstawowym systemie pracujemy 8 godzin dziennie i 40 – tygodniowo. W systemie równoważnym - normy czasu pracy mogą być przedłużone, ale po pracy przysługuje nam odpoczynek. Równoważny czas pracy – zasady Pracując w ramach równoważnego systemu czasu pracy, możemy wykonywać swoje obowiązki nie przez 8, ale przez 12 godzin w ciągu doby pracowniczej. Wymiar czasu pracy pracownika, który dozoruje działanie urządzeń, może zostać przedłużony maksymalnie do 16 godzin przy miesięcznym okresie rozliczeniowym. Po dniu pracy należą nam się dni wolne lub krótszy dobowy wymiar pracy. Ustalając rozkład czasu pracy, pracodawca musi zapewnić nam nieprzerwany odpoczynek (11 godzin w ciągu doby i 35 godzin tygodniowo). Norma tygodniowa obowiązuje pomimo możliwości przedłużenia dobowego wymiaru czasu pracy. Okres rozliczeniowy pracownika zatrudnionego w ramach systemu równoważnego trwa najczęściej 1 miesiąc. W uzasadnionych przypadkach można przedłużyć go do 3 miesięcy. 4-miesięczny okres rozliczeniowy wprowadza się tylko przy pracach, których wykonywanie zależy od warunków atmosferycznych lub pory roku. Wydłużenie okresu rozliczeniowego sprawia, że pracownik nie musi wykonywać swoich obowiązków w godzinach nadliczbowych. Przepisy dotyczące systemu równoważnego znajdują się w kodeksie pracy (art. 135-138: Jak wprowadza się równoważny czas pracy? Równoważny czas pracy wprowadza się wtedy, gdy jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją. Pracodawca powinien rozpocząć zmianę systemu czasu pracy od konsultacji ze związkami zawodowymi. Treść przepisów wewnątrzzakładowych - w zakresie obowiązującego systemu - ustala się w porozumieniu z organizacją związkową. Wprowadzenie zmian w regulaminie leży w gestii pracodawcy, jeśli w firmie nie działają związki zawodowe lub gdy nie uda się wypracować wspólnego stanowiska w określonym terminie. Zmodyfikowane przepisy wchodzą w życie po upływie 14 dni od ich ogłoszenia. Kto nie może pracować dłużej niż 8 godzin na dobę? Niektórym grupom pracowników przysługuje szczególna ochrona prawna, dlatego nie można obligować ich do pracy w wymiarze przekraczającym 8 godzin. Zatrudnieni objęci ochroną to: osoby zajmujące stanowiska pracy, na których natężenie czynników szkodliwych dla zdrowia przekracza dopuszczalne normy; pracownice w ciąży; pracownicy sprawujący opiekę nad dzieckiem, które nie ukończyło 4. roku życia (chyba że wyrażą zgodę na przedłużenie czasu pracy). System równoważny – zalety Każdy system czasu pracy ma zarówno zalety, jak i wady - jest to kwestia subiektywna. Coś, co podoba się jednej osobie, przez inną może zostać uznane za mankament. Pracując od poniedziałku do piątku, w godzinach: 8:00 – 16:00, możemy mieć pewne trudności np. w związku z odbyciem wizyty u lekarza, z odprowadzeniem dziecka do przedszkola lub szkoły itd. Korzyści dla pracownika, jakie mogą płynąć z pracy w równoważnym systemie, to możliwość załatwiania spraw urzędowych bez konieczności wnioskowania o dzień wolny. Pracownicy, którzy wykonują obowiązki w ramach systemu równoważnego, pojawiają się w pracy rzadziej niż osoby, w przypadku których norma dobowa wynosi 8 godzin. To korzystne szczególnie wtedy, gdy nasze miejsce pracy jest oddalone od miejsca zamieszkania. Praca w sobotę i w porze nocnej W Pana przypadku będą miały zastosowanie przepisy ogólne o czasie pracy i nieprzerwanym odpoczynku z uwagi na brak odrębności uregulowań pracy w porze nocnej. Z uwagi na czas pracy w sobotę (która nie jest ustawowo dniem wolnym od pracy – jest dniem roboczym), nie będzie tu możliwości udzielania dodatkowego dnia wolnego. Gdy praca jest wykonywana w porze nocnej (od godziny 21 do 7 – art. 1517 Kodeksu pracy – w skrócie pracownikowi przysługuje dodatek za pracę w porze nocnej – tak wynika z art. 1518 nie ma tu mowy o zamianie tego dodatku do wynagrodzenia na dzień wolny od pracy. Zgodnie z art. 132 § 1 „pracownikowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku” i to ma zastosowanie do Pana przypadku. W równoważnym systemie pracy, w pięciodniowym tygodniowym systemie pracy, pracodawca jest obowiązany dać pracownikowi 2 doby wolne od pracy. Poza tym, jak stanowi art. 133 § 1 „pracownikowi przysługuje w każdym tygodniu prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, obejmującego co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego”. Do pracy w porze nocnej w części wykonywanej przez Pana będzie miało to zastosowanie, gdyż nie ma żadnych wyłączeń w tym zakresie. Pan kończy pracę o godzinie 3:00 w nocy w sobotę i w następnym tygodniu zaczyna Pan pracę dopiero o godz. 19:00 – na pewno tutaj 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku występuje, a ponadto są 2 doby wolne. Pracodawca nie ma obowiązku udzielać Panu dodatkowego dnia wolnego. Równoważny system czasu pracy Sądzę jednakże, że może Panu chodzić także o równoważny system czasu pracy, w którym dobowy wymiar czasu pracy może być przedłużany do 12 godzin (choć z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego to nie wynika). Zgodnie z treścią art. 135 § 1 „Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, może być stosowany system równoważnego czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. Przedłużony dobowy wymiar czasu pracy jest równoważony krótszym dobowym wymiarem czasu pracy w niektórych dniach lub dniami wolnymi od pracy”. Jeśli zatem Pan pracuje dłużej niż 8 godzin na dobę, powinien zostać Panu oddany dzień wolny od pracy bądź może Pan krócej pracować w niektórych dniach w celu zrównoważenia wymiaru czasu pracy, ale powinno to być wykonane do końca okresu rozliczeniowego, czyli w praktyce do końca miesiąca kalendarzowego. Jeśli np. pracuje Pan w godzinach 19:00-7:00, czyli 12 godzin, pracodawca jest zobowiązany skrócić Panu czas pracy np. w następnym tygodniu o te 4 godziny, czyli pracowałby Pan w godzinach 19:00-23:00. Praca w sobotę Do pracy w sobotę nie mają zastosowania przepisy dotyczące niedzieli, z uwagi na to, że sobota to nie ustawowo dzień wolny od pracy, a zatem nie będzie miał tutaj zastosowania art. 133 § 4 stanowiący, że w przypadkach dozwolonej pracy w niedzielę odpoczynek może przypadać w innym dniu niż niedziela. Nie ma tutaj nakazów czy zakazów dotyczących tego, kiedy pracownik może najwcześniej rozpocząć pracę. Jeśli z uwagi na charakter pracy jest konieczne rozpoczynanie pracy o danej porze, to każda godzina jest możliwa. W związku z powyższym nie widzę możliwości udzielania Panu dodatkowego dnia wolnego od pracy w przypadku 8-godzinnego dnia pracy, jednakże z uwagi na równoważny system czasu pracy, gdzie dobowy wymiar czasu pracy może być przedłużany do 12 godzin, Pana pracodawca powinien Panu dać dzień wolny lub krótszy dobowy wymiar pracy do końca okresu rozliczeniowego, czyli faktycznie do końca miesiąca kalendarzowego. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

doba pracownicza równoważny czas pracy